مقایسه تغییرات پالس اکسیمتری، تعداد تنفس و ضربان قلب متعاقب تزریق بی حس کننده حاوی مواد رگ فشار (لیدوکائین آدرنالینه) و بدون آن (مپی واکائین)

زمینه و هدف: امروزه با توجه به استفاده گسترده از داروهای بی حسی موضعی دارای مواد رگ فشار یا فاقد آن که علاوه بر اثرات مفید ممکن است در مواردی عوارض ناخواسته ای نیز داشته باشد، وظیفه اصلی دندانپزشکان در کنترل علائم حیاتی و وضعیت سلامتی افراد بیش از پیش مورد تأکید قرار گرفته است. این تحقیق با هدف مقایسه تغییرات پالس اکسیمتری، تعداد تنفس و ضربان قلب بیماران متعاقب تزریق ماده بی حس کننده با و بدون مواد رگ فشار انجام شد.روش بررسی: در این مطالعه تجربی (با استفاده از تکنیک مشاهده) 32 نفر فرد سالم (16 زن و 16 مرد) در محدوده سنی 25-50 سال که هیچ دارویی مصرف نمی کردند، به روش تصادفی انتخاب و به دو گروه 16 نفری که از نظر ترکیب سنی و جنسی مشابه سازی شده بودند، تقسیم شدند. تعداد ضربان قلب، میزان درصد اشباع اکسیژن و تعداد تنفس بیماران قبل از انجام کار اندازه گیری و ثبت گردید. در گروه اول 6/3 میلیگرم لیدوکائین 2% به همراه آدرنالین 000/80: 1 و در گروه دوم به همین میزان مپی واکائین 3% تزریق شد که همه آنها به صورت بلاک عصب آلوئولار تحتانی به همراه آسپیراسیون بود. بعد از ثبت دوباره متغیرهای مورد اشاره در زمانهای مختلف برای هر کدام از بیماران خارج کردن یکی از دندانهای خلفی فک پایین انجام شد و مجدداً همه متغیرها ثبت گردیدند. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار spss و آزمونهای t و paired t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از آزمون t برای مقایسه دو گروه با هم و از آزمون paired t برای مقایسه یک گروه در دو مرحله استفاده و 05/0p< به عنوان سطح معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: با تزریق ماده بی حسی حاوی رگ فشار تعداد ضربان قلب bpm 75/1±25/12 افزایش یافت و زمان رسیدن به حداکثر تعداد ضربان قلب، 26/11±75/64 ثانیه بود. با خارج کردن دندان در هر دو گروه تعداد ضربان قلب bpm 9-8 بدون در نظر گرفتن وجود یا عدم وجود ماده رگ فشار در کارتریج افزایش یافت.نتیجه گیری: تزریق داروی لیدوکائین حاوی ماده رگ فشار اپی نفرین در بیماران بدون کنترااندیکاسیون بی خطر می باشد. اگر چه متعاقب تزریق این ماده ممکن است بر تعداد ضربان قلب افزوده شود اما این موضوع بی خطر است و با کاهش درصد اشباع اکسیژن و یا اختلال تنفسی همراه نمی باشد؛ توصیه می شود آسپیراسیون در تمامی تزریق ها حتماً انجام شود؛ چون تزریق داخل عروقی این ماده می تواند خطرناک باشد.